Hatay'ın Antakya ilçesindeki özel hastanenin enkazından 261. saatte kurtarılan Mustafa Avcı, binanın hasar görmeyen blokundan çıkan eşi ve yeni doğan kızıyla tedavi gördüğü hastanede bir araya geldi.
Odabaşı Mahallesi'ndeki özel hastanenin enkazından çıkarılan 32 yaşındaki Mustafa Avcı, ambulansla sevk edildiği Mersin Şehir Hastanesi'nde tedaviye alındı.
Doğum için gittiği hastanede 5 Şubat'ta saat 23.50'de kızı Almila'yı dünyaya getiren Bilge Şahinkaya Avcı (28), depremin ilk anlarında bulunduğu blokun hasar görmemesi sayesinde binadan çıkmayı başardı. Kantine su almaya giden eşi ise enkaz altında kaldı.
Depremin 261. saatinde eşinin kurtarılmasıyla büyük sevinç yaşayan Avcı, kocasını hastanede bebeğiyle ziyaret etti, hasret giderdi.
Duygu dolu anlar yaşanan buluşmada Bilge Avcı, kocasının göğsüne kızını yatırdı, sevinç gözyaşları döktü. Baba Avcı da enkazdan kurtulduktan sonra yan yana geldiği kızını öptü, kokladı.
Mustafa Avcı, kızının doğumunun ardından depreme yakalandıklarını belirterek, "Hiç umudum yoktu. Ailemin öldüğünü düşündüğüm için hiçbir gayretim olmadı. Yeniden doğmuş gibiyim şu anda. Enkaz altında tanımadığım biri daha vardı. Benim için bunların hepsi ödül gibi. Onların olmadığını düşündüğüm için çıkmak istemedim. Onları gördüğüm için çok mutluyum." ifadesini kullandı.
Bilge Şahinkaya Avcı da hayatlarının en güzel gününü yaşadıklarını söyledi.
Eşinin enkazdan sağ olarak çıkarılmasına hala inanamadıklarını dile getiren Avcı, "Çok mutluyuz. Umudumuzu yitirmiştik, 12. gün olmuştu. Artık sözlerin kifayetsiz kaldığı yerdeyiz. Kızım hep 'Babam bugün gelecek.' dermiş gibi gülüyordu. O bizim mucizemiz oldu artık. Hala yaşadığına inanamıyoruz. Artık böyle görünce inanır olduk. Çok şükür Allah onu bize bağışladı." diye konuştu.
Avcı, bebeklerinin depremin olduğu gece dünyaya geldiğini belirterek, şunları kaydetti:
"Sancıyla beraber hastaneye gitmiştik. Bebeği sezaryenle erken aldılar. Yaklaşık 5 saat sonra da deprem oldu. Biz kendimizi bebeğimle kurtardık ama eşim enkaz altında kaldı. Eşimi hayatta tutan bebeğimizdi. Enkazdan çıkar çıkmaz ilk olarak beni ve bebeğimizi sormuş. Ona orada dayanma gücü veren ben ve bebeğim oldu. O kadar seveni varmış ki uzaktan, yakından herkes benim kadar üzüldü, ağladı. Güzel haberi alınca çok sevindiler, benim kadar mutlu oldular. Bebeğimizi bir defa kucağına almıştı. Adını Almila koymuştuk ama bir diğer adı da mucize olabilir. Mucize Almila'mız olabilir."
